تکیه گاه شکسته بال

یا علی (ع)!

این چه سری است وقتی

نام بانویت آورده میشه

ناخوداگاه اشکها جاری میشه

آتشی که به در خانه ات به پا کردن

همچنان دل شیعه را میسوزاند 

زخمی که به بازوی حبیبه ات(س)زدند

همچنان روی قلبمان :((

دستمو سپردم به دستش

وقتی در رهت کم آورده

شرمنده ات میشم به حدی که روم نمیشه

باز دست گدایی به سویت دراز کنم

و فقط اشک ریخته که شما در ره ولایت چه کشیدی و کم نیاوردی

حالا ما با چه رویی کم آورده

و آنوقته که دستهایم را جلو دستهای بریده

کسی دراز کرده که همه چیزش حسین و زینبت(ع) بود

تا کمکم کند خم نشده 

استاد ادب یا اباالفضل (ع) مدد