تجسم غربت

با نگاه به پنجره بقیع تجسم می شود:

تداعی غربت،دستان بسته ی بابا،

کوچه،چادر خاکی،غریب مادر حسن(ع)

ابکی

چرا دائم الگریه نباشم 

وقتی غنچه های یاس کبود مولایم 

 را کنار رود فرات تشنه سر بریدند

و بر بدن های غرق به خونشان

 با سم اسبان بی شرمانه تاختند

در حالیکه بعد از آن همه جسارت

دم از مسلمانی جدشان هم می زدند 

آن حرام زاده های لعنتی

مادر سادات(س)!

به هر گوشه از هستی ام نگریسته 

جز صدقه سرت بانویم به این گدا چیزی ندیده 

تسلی بخش غریبان

ام ابیها (س)! تسلی بخش مولایم علی (ع)!

وقتی دست به دامان شما می شوم 

عجب آرامشی هدیه می گیرم 

...حتی وقتی سختی ها از چپ و راست 

بر صورتم سیلی می زند 

وقتی کمرم زیر بار ناجوانمردی ها خم می شود 

وقتی صدای له شدنم را می شنوم و فریاد رس بی منتی جز شما سراغ ندارم .

آنجاست که آرامش می گیریم.

یازهرا(س)بیشتر مدد 

تا قوی تر از قبل برای رضای خدا قدم

یاد مادر پهلو شکسته

بانویم وقتی دقایقی به عمرکوتاهت می اندیشم 

سراسر وجودم را غم و غصه فرا می گیرد 

کوثر قرآن بودی و سرور زنان دو عالم 

ولی دردناک ترین مصائب را پشت سر گذاشتی...

خانمم عزیز دلم فقط این را می دانم مایی که هستی مان از وجود پربرکت شمامقربان الهی است

وقتی فقط دقایقی را به یاد نحوه شهادتت می افتیم بسیارناآرام شده و اشک جاری .....

پس بر دل نازنین یوسفت که همیشه به یاد غم ها و مصائبت است چه می گذرد؟

چشم به راه

غریب مدینه

دلم شکسته

دستهایم خالیه

چشمانم خسته

.

.

.

به یاس کبودت سوگند بده نشانی از تنها امیدم، عزیز تنها طه

دنیای زینب

همه ی دارایی زینبتان حسین بود 

که جلوی چشمش اربا اربا شد 

صحنه ی دلخراش کربلا یک طرف 

تل زینبیه،قلب خواهر و سر برادر، یک طرف

عزیزش را هم گرفتند

خلفای قلابی، چشم نداشتند ببینند

 آرامش مولای شجاعمان علی (ع) را حتی در خانه اش

گفتند بی رحمانه بگیرید بانوی غمخوارش را که تنها دلخوشی

و دارایی حیدر در این دنیاست شاید دیدیم اشکش یا لرزش زانوانش را  

ذکر

اللهم صلّ علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها

 و سر مستودع فیها بعدد ما احاط به علمک